Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί σοβαρή επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη (ΣΔ) η οποία εμφανίζεται με χαρακτηριστικά κλινικά ευρήματα από το βυθό λόγω προσβολής των αμφιβληστροειδικών αγγείων. Στα αρχικά στάδια της νόσου (μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια), η αυξημένη διαπερατότητα των αγγείων του αμφιβληστροειδούς οδηγεί στην εμφάνιση μικροαιμορραγιών, εξιδρωμάτων και οιδήματος ωχράς κηλίδας. Το τελευταίο αποτελεί και την κυριότερη αιτία μείωσης της οπτικής οξύτητας σε ασθενείς με τη μη παραγωγική μορφή της νόσου. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, η απόφραξη των πασχόντων αμφιβληστροειδικών αγγείων οδηγεί σε ισχαιμία αμφιβληστροειδούς και ανάπτυξη νεοαγγείων (παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια). Η εμφάνιση των τελευταίων μπορεί να οδηγήσει σε υποτροπιάζουσες αιμορραγίες υαλοειδούς. Η αιμορραγία υαλοειδούς αποτελεί το συχνότερο αίτιο μείωσης της όρασης σε ασθενείς με παραγωγική νόσο. Η ρίκνωση των νεοαγγείων μπορεί να προκαλέσει ελκτική αποκόλληση, ενώ η ανάπτυξη αυτών στο πρόσθιο τμήμα του οφθαλμού μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση νεοαγγειακού γλαυκώματος. Η θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας περιλαμβάνει τις ενδοβόλβιες ενέσεις αντιαγγειογενετικων παραγόντων, την εφαρμογή laser ή το συνδυασμό αυτών. Οι διαβητικοί ασθενείς παρουσιάζουν 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο τύφλωσης από τους μη διαβητικούς. Συνεπώς, οι ασθενείς με ΣΔ πρέπει να επισκέπτονται οπωσδήποτε τον οφθαλμίατρο τους τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Σε περίπτωση που διαπιστωθούν ευρήματα διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, οι επισκέψεις στον οφθαλμίατρο πρέπει να γίνονται ανά 4-6 μήνες (ανάλογα με τα ευρήματα). Ο οφθαλμολογικός έλεγχος περιλαμβάνει βυθοσκόπηση, οπτική τομογραφία συνοχής και φλουοροαγγειογραφια. Τέλος, για τη διακοπή της εξέλιξης της νόσου και την υποστροφή των αλλοιώσεων πολύ σημαντική καθίσταται η ρύθμιση του σακχάρου και των λιπιδίων του αίματος, της αρτηριακής πιέσεως και της νεφρικής λειτουργίας εντός φυσιολογικών ορίων.
